Zanjan Tourism Guide

بر اساس گزارش مؤسسه جهانی تندرستی در سال 2018 درآمد بازار جهانی گردشگری تندرستی در سال 2017 حدود 639 میلیارد دلار ارزش گذاری شده است و پیش بینی می شود تا سال 2025 به 1،062 میلیارد دلار برسد. در حالی که طبق گزارش های آماری جهانی سهم بازار جهانی گردشگری پزشکی از بازار گردشگری سلامت در سال 2017 معادل 53 میلیارد دلار ارزش بوده است و پیش بینی می شود تا سال 2025 به 143 میلیارد دلار برسد. بنابراین حجم گردش مالی گردشگری تندرستی بیش از 12 برابر گردشگری پزشکی بوده است.

مسیر صحیح توسعه گردشگری، رونق و پایدارسازی گردشگری داخلی است. زیرا این گونه از گردشگری نسبت به محرک های منفی رسانه ای، مشکلات فصلی بودن تقاضا و تحولات سیاسی و اقتصادی بین المللی، وابستگی کمتری نشان می دهد و بهترین نوع توزیع و بازتولید منابع اقتصادی را ممکن می کند. متأسفانه در دهه های اخیر جهت گیری مناسبی در مورد سیاستگذاری گردشگری داخلی رخ نداده و آنچه به عنوان آمار در دسترس است، متأثر از برنامه نبوده است.

گردشگری رویداد یکی از گونه های شناخته شده و نوین گردشگری در دنیاست که در کشور ایران با وجود پتانسیل های بی نظیر فرهنگی و بومی، چندان مورد توجه قرار نگرفته است. یکی از مهم ترین مسائل این حوزه، حضور دستگاه های متعددی است که متولی بخش هایی از فرایند گردشگری رویداد هستند. این دستگاه ها به واسطه قوانین و مقررات موضوعی، خود را مسئول و متولی گونه یا نوعی خاص از رویداد می دانند، اما با این همه، ماهیت گردشگری رویداد بهعنوان کلیتی منسجم توسط هیچ نهاد یا دستگاهی برنامه ریزی و مدیریت نشده است. این شرایط باعث شده تا فرایند مدیریت منسجمی برای گردشگری رویداد صورت نگیرد و اقدامات صورت گرفته بیشتر به شکل خودجوش و در سطح محلی باقی بماند.

به رغم نزدیک بودن پایان قانون برنامه ششم توسعه و الزام بند «ث» ماده (100) این قانون مبنی بر واگذاری امور تصدی گری حوزه گردشگری به تشکل های حرفه ای و تخصصی گردشگری، به نظر این گونه واگذاری ها به مرحله عملیاتی شدن، نرسیده است. بدین جهت، گزارش حاضر در پی آن است تا با ترسیم ظرفیت های قانونی موجود، وضعیت فعلی و الزامات مورد نیاز برای انجام این گونه واگذاری ها، به پیشنهادهایی در جهت تحقق این مهم، منتج شود.

در چکیده این گزارش آمده که گردشگری به عنوان فعالیتی معنا محور و برآمده از تعاملات فرهنگی، از مصدومان جدی همه گیری کروناست. آمارهای این حوزه نیز بدون ملاحظه شرایط ایجاد شده، قابل تحلیل و تفسیر نیست اما با تأکید بر دوران قبل از این همه گیری، شرایط گردشگری داخل کشور وضعیت مطلوبی را نشان نمی دهد. بهطوری که در بازه 1387 تا 1398 با افزایش کمّی تعداد خانوارهای سفر رفته (از نزدیک 10 میلیون به حدود 17 میلیون خانوار) تعداد خانوارهای سفر نرفته (حدود 8 میلیون خانوار) ثابت مانده است. این شرایط نشان دهنده توزیع نامتوازن سفر در بین خانوارهای ایرانی است.