Zanjan Tourism Guide

در ماده ۱ این دستورالعمل برنامه های طبیعت گردی مطابق ماده ۴ آئین نامه طبیعت گردی برمبنای الف- طبیعت گردی متمرکز که از طریق استقرار در مراکز اقامتی و مرکز بازدیدکنندگان یا بازدیدهای چند روزه صورت می گیرد. ب- طبیعت گردی غیرمتمرکز که متضمن بازدیدهای کوتاه مدت با وسایل و امکانات غیرثبت بوده، تعریف شده است.

تبصره ۱ و ۲ این ماده تاکید می کند، ایجاد هرگونه تاسیسات و امکانات اقامتگاهی و گردشگری  از قبیل کمپینگ و چادر و سایر تسهیلات بادی مطابق طرح مدیریت مصوب باشد. همچنین، سرمایه گذار موظف است در طرح پیشنهادی، برنامه هایی برای آموزش جوامع محلی و همچنین بازدیدکنندگان داشته باشد.

ماده ۲ این دستورالعمل، عرصه های موضوع این ضوابط را، منابع طبیعی ملی تحت اختیار و مدیریت سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور، زون های تفرجگاهی واقع در مناطق چهارگانه و تالاب ها و مناطق شکار ممنوع تحت اختیار و مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست، مناطق دارای جاذبه های طبیعی واقع در محدوده های فرهنگی، تاریخی و باستانی تحت اختیار سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، محدوده های مناسب واقع در املاک و مستثنیات قانونی اشخاص با رعایت حقوق ایشان که امکان و استعداد لازم جهت اجرای برنامه طبیعت گردی را داشته باشد، اراضی ملی و دولتی محدوده شهرها و بافت روستاها با کسب موافقت دستگاه های متولی، سایر مناطقی که دارای جاذبه های طبیعت گردی بوده و در حال حاضر تخریب شده و یا به کاربردهای دیگری اختصاص یافته اند، پس از احیاء و یا تغییر در شیوه بهره برداری به طرح های موضوع این ماده اختصاص می یابند.

ماده ۳ این دستورالعمل به تاسیسات گردشگری مرتبط با تفرج متمرکز برای طرح های طبیعت گردی و مصادیق آن پرداخته است.

مصادیق تاسیساتی که به قصد ارائه خدمات و انتفاع برای پذیرایی، اقامت و خدمات مسافرتی به گردشگران و بازدیدکنندگان در مناطق تفرج متمرکز طبق ضوابط دستگاه های ذیربط و ملاحظات زیست محیطی و حفظ کاربری و مالکیت دولت بر عرصه های منابع ملی و دولتی در طرح طبیعت گردی مجاز به احداث می باشند، به شرح، اقامت های بوم گردی و سنتی، مراکز تفریحی و سرگرمی گردشگری، مجتمع ها، اردوگاه ها و محوطه های گردشگری، محیط ها و پارک های طبیعت گردی و گردشگری روستایی و عشایری، مراکز گردشگری ساحلی و دریایی، واحدهای پذیرایی و انواع غذاخوری منفرد بین راهی موجود، تاسیسات اقامتی و پذیرایی واقع در مجتمع های خدمات رفاهی بین راهی، مناطق نمونه گردشگری، دهکده های سلامت است.

طبق ماده ۴، استقرار سازه ها و ساخت و سازهای منطبق با تفرج متمرکز در طرح های مصوب و در دست اجرای واقع در مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور متناسب با اکوسیستم هر منطقه به صورت زیر به اجرا در خواهد آمد: اجرای مصوبات طرح تفصیلی موجود برای زون تفرج مترکز، بررسی و تصویب پیشنهادات مجری در قالب مندرجات ماده ۳ این مصوبه حسب مورد توسط سازمان حفاظت محیط زیست و یا سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری کشور مورد بررسی قرار می گیرد، چنانچه اجرای پیشنهادات مجری در طرح حاضر به دلایل زیست محیطی و سایر محدودیت ها و ممنوعیت های قانونی میسر نباشد مجری می تواند در فضای پشتیبان مکان یابی نماید.

در تبصره این ماده آمده است: تملک و تحصیل اراضی در فضای پشتیبان به عهده سرمایه گذار است و دستگاه های عضو کمیته ملی در این خصوص مسئولیت ندارند.

ماده ۵ این دستورالعمل شرایط متقاضیان را شرح داده است که از جمله مفاد مهم آن اولویت بخشی به جوامع محلی در شرایط مساوی است.

مجرای قانونی صدور مجوز در ماده ۶ این دستورالعمل به این شرح تعریف شده است: متقاضیان اجرای طرح و پروژه طبیعت گردی قبل از هر گونه اقدام اجرایی موظف به کسب مجوز سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مطابق ماده ۲ موسوم آئین نامه ایجاد، اصلاح، تکمیل، درجه بندی و نرخ گذاری تاسیسات گردشگری و نظارت بر فعالیت آن ها مورخ ۱۱/۶/۱۳۹۴ هیات وزیران است، تشخیص نیاز مناطق مختلف کشور به ایجاد واحدهای طبیعت گردی با کمیته ملی طبیعت گردی است.

مراحل اعطای مجوز و موافقت با طرح های گردشگری و مهلت های مقرر طبق ماده ۷ بدین شرح است: مهلت پاسخگویی سازمان های عضو کمیته ملی طبیعت گردی برای استعلام های سرمایه گذار شامل صدور مجور، بررسی و تصویب کتابچه طرح توجیهی در هر مرحله حداکثر ۳۰ روز است و در پایان مهلت تعیین شده در صورتیکه انجام بررسی نیاز به مدت بیشتری داشته باشد، مراتب به متقاضی اعلام خواهد شد، در هر صورت مجموع زمان پاسخگویی ها حداکثر ۶۰ روز خواهد بود، همچنین مهلت تهیه طرح اجرایی و نقشه های معماری و ملاحظات زیست محیطی برای سرمایه گذار شش ماه است و در صورت تاخیر سرمایه گذار مجوز طبیعت گردی وی ابطال خواهد گردید، پس از تصویب طرح اجرایی و نقشه های معماری، نسبت به انعقاد قرارداد اجرای طرح بر حسب مورد فی مابین هر یک از دستگاه های عضو کمیته ملی و مجری طرح منعقد خواهد شد، مدت زمان اجرای تاسیسات مصوب طرح طبیعت گردی مطابق طرح مصوب حسب مورد حداکثر ۴ سال است و جرایم تاخیر در اجرا مطابق مقررات در قرارداد پیش بینی خواهد شد، مدت بهره برداری که در دوره اول از ۱۵ سال کمتر نخواهد بود در قرارداد تعیین می شود.

طبق ماده ۸ عدم رعایت مفاد شرح خدمات اجرایی مصوب و تاخیر در طراحی و احداث بیش از مهلت مقرر حسب مفاد قرارداد در زمان طراحی و احداث، همچنین عدم رعایت ظرفیت تحمل منطقه پس از دو بار اخطار و طرح موضوع در کمیته ملی طبیعت گردی، تردد گردشگران و تورها در سایر زون های غیر تفرجی (امن ، بازسازی و ...) پس از یک بار اخطار و طرح موضوع در کمیته ملی طبیعت گردی، تخریب و تغییر اکوسیستم در محیط زیست و منابع طبیعی با اعلام مرجع ذیربط، عدم رعایت هنجارهای اجتماعی و فرهنگی جامعه محلی پس از یک بار اخطار و طرح موضوع در کمیته ملی طبیعت گردی و تغییر کاربری بدون اخذ مجوز قانونی در زمان بهره برداری موجب ابطال مجوز فعالیت های طبیعت گردی یا فسخ قرارداد بهره برداری می گردد.

در تبصره های ۱ و ۲ این ماده قید شده که مرجع تشخیص ابطال و عدم آن کمیته ملی طبیعت گردی می باشد و بدیهی است، اعمال تصمیمات کمیته ملی طبیعت گردی مانع از اقدامات و تدابیری نمی باشد که هر یک از دستگاه های عضو کیته ملی طبیعت گردی در قبال تخلفات انجام شده حسب وظیفه قانونی به عهده دارند.

ماده ۹، راهنمای تدوین طرح اجرایی و استانداردهای طراحی تاسیسات و تجهیزات طبیعت گردی، الزامات و محدودیت ها و ممنوعیت های بهره برداری طبیعت گردی، طرح مصوب پارک و تفرجگاه برای عرصه های تحت مدریت سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری، پهنه بندی (زون بندی) برای عرصه های تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست، ارائه طرح ارزیابی اثرات زیست محیطی را به عنوان اسناد پیوست هنگام اخذ مجوز طبیعت گردی برای هر مکان طبیعت گردی معرفی می کند.

طبق ماده ۱۰ نیز دبیر کمیته ملی طبیعت گرذدی مسئول پیگیری و حسن انجام ضوابط این مصوبه است.

روش بشقابی (Plate Service):curry::curry:

—روش انگلیسی  (Silver Service)

—روش فرانسوی(French Service)

—روش روسی  (Russian Service)

—روش گریدون (Griduen Service)

—روش بومی و سنتی (Traditional Service)

—روش بوفه (Buffet Service)

—روش چینی (Chins service)

 
روش بشقابی : اصطلاحاً به روش چلوکبابی نیز معروف شده  ودر رستورانهای سطح متوسط و پایین تر از آن دیده می شود.

انگلیسی: دستمال سفید و مرتبی روی ساق دست چپ همراه با ادای احترام قرار داده و غذا با دست راست ریخته می شود

فرانسوی: دست راست به حالت احترام پشت کمر و از سمت چپ جلوی مهمان غذا را آورده تا هر چقدر تمایل دارد غذا بردارد
در فرانسوی و انگلیسی روش ترکیبی بشقابی + انگلیسی و فرانسوی نیز داریم یعنی غذای اصلی بشقابی و سبزیجات و دور چین ها به طور تشریفاتی سرو می شود

روسی: بیش از حد نیاز و در دیسهای بزرگ و غالباً بصورت کامل و درسته غذا تزئین شده و در وسط میز یا سفره گذاشته می شود و مهمانان به میل و اراده خودشان به هر میزان که علاقمند باشند از غذا میل می کنند.

گریدون: سرویس دهی در شبها بیشتر و بسیار گرانقیمت است فلمبه کردن (آتش زدن) غذا در حضور مهمان خاص این روش می باشد

روش بومی سنتی:در این روش هیچ قانون و قاعده خاصی وجود ندارد.

بوفه: نوع غربی روش روسی است:

با هماهنگی نماینده آشپز خانه و مدیر جشن و ضیافت میز بوفه مرتباً شارژ می شود.

نیم بوفه: مجموع روش بوفه و پلیت سرویس می باشد به این صورت که غذاها بشقابی سرو شده و پیش غذاها، دسرها و دورچین ها به روش بوفه سرویس دهی می شود

سلف سرویس: از جهاتی شبیه به روش بوفه است ولی در این روش بخشی از خدمات توسط خود مشتری و یا مهمان صورت می گیرد. ولی از لحاظ اجرایی و هم کاربردی با بوفه تفاوت قابل توجهی دارد

چینی: برنج رابه صورت کاملا کته و سفت تهیه کرده ودر ظرفهای کوچک خوراکهایی اورده شده و در صورت استفاده مهمان میز دوباره سرویس دهی میشودودراین صورت هزینه هر کدام از خوراکهایی که مهمان میل کرده محاسبه میشود.

با توجه به اینکه گردشگری روستایی در ایران نوپاست، مرور تجربه های سایر کشورهای جهان اعم از کشورهای توسعه یافته یا در حال توسعه می تواند راهگشای بسیاری از مشکلات موجود در حوزه گردشگری روستایی باشد.  "روزنامه ایران"

اگر چه گردشگری روستایی یکی از بهترین روش ها برای جذب درآمد مالی به مناطق محروم و دور افتاده است، اما اگر طرح های گردشگری با دقت و تمرکز بر محدودیت های هر منطقه ارائه نشود، سبب نارضایتی مردم و جامعه محلی خواهد شد؛ به گونه ای که پس از مدتی عطای گردشگری را به لقایش می بخشند، مانند بسیاری دیگر از کشورهای در حال توسعه، گسترش گردشگری روستایی در ایران، بدون محاسبه سود و زیان آن صورت می گیرد و به این نکته توجه نمی شود که عواید کوتاه مدت گردشگری، در بلند مدت چه هزینه هایی را بر طبیعت روستاها و فرهنگ بومی آن ها تحمیل خواهد کرد.

در ورودی روستای «الیمستان» در جاده هراز، روی تابلویی نوشته اند: «ورود افراد کوهنورد و گردشگران و تورهای تفریحی به روستای الیمستان ممنوع است.» نه فقط در این روستا، بلکه در سایر روستاهای نواحی مختلف ایران می توان نظیر چنین تابلوهایی را پیدا کرد و به نظر می رسد که تعداد آنها رو به افزایش است، هرچند که جلوگیری از ورود افراد به روستاها، آن هم از سوی شورای روستا هیچ پشتوانه قانونی ندارد و بلکه خود یک اقدام غیرقانونی است اما چنین مواردی می رساند که نارضایتی روستاییان از گردشگران در حال افزایش است.

اهالی روستاهایی که در سالیان اخیر شاهد حضور تورهای گردشگری بوده اند، بتدریج به این باور رسیده اند که گردشگران با ازدحام، سر و صدا، آسیب رسانی به مزارع و باغ ها و پراکندن زباله مزاحمت فراوانی را تولید می کنند و پوشش و رفتار آنها در تقابل با فرهنگ جوامع بومی است.

در روزهای اخیر، خبرگزاری ایسنا خبر داد که «روستاهای استان خراسان رضوی به لحاظ جاذبه های طبیعی و تاریخی ظرفیت خوبی برای جذب گردشگر دارند، اما طی سال های اخیر تخریب و تعرض در روستاها از سوی برخی افراد سبب شد که برخی از اهالی خونگرم روستا ترجیح دهند، اصلاً بیگانه ای به روستای شان نیاید، چه برسد به اینکه بخواهند از مواهب وجود گردشگر در روستای شان بهره مند شوند.»

در این باره، مژگان ثابت تیموری، عضو پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی به این خبرگزاری گفت: «بخشی از این موضوع به ویژگی های اخلاقی روستائیان برمی گردد که به گردشگران بی اعتماد شده اند؛ در حالی که تا 25 سال قبل میزبانی با دعوت از گردشگران و اشتیاق فراوان صورت می گرفت.»

او یادآور شد که خرابکاری گردشگران در روستاها «در شکل شکستن و آتش زدن شاخه های درختان و برداشتن محصولات شان ظهور یافته است.»

در روستای ابیانه نیز که مدتهاست به یک مقصد گردشگری پرطرفدار تبدیل شده، روستائیان از این که گردشگران به حریم خصوصی آن ها احترام نمی گذارند، ناراضی هستند و در جای جای روستا، پلاکاردهایی از سوی شورای روستا نصب شده است که گردشگران را از عکاسی بدون اجازه از بانوان روستایی برحذر می دارد. 

با توجه به اینکه گردشگری روستایی در ایران نوپاست، مرور تجربه های سایر کشورهای جهان اعم از کشورهای توسعه یافته یا در حال توسعه ٓ می تواند راهگشای بسیاری از مشکلات موجود در حوزه گردشگری روستایی باشد.

لبنان؛ ریشه کنی گردشگری در 6 ماه

در فوریه سال میلادی جاری، «میشل فرعون»، وزیر گردشگری لبنان، استراتژی گردشگری این کشور را با تاکید بر بهبود تصویر لبنان به عنوان یک مقصد گردشگری روستایی ارائه کرد. اکنون پس از گذشت شش ماه، خبرهای ناگواری از پراکندن انبوه زباله ها در سرتاسر لبنان بویژه در نواحی روستایی به گوش می رسد. اخیرا روزنامه «دیلی استار» لبنان گزارش داد که سفر به روستاها به نحو چشم گیری کاهش یافته و این وضعیت سبب نگرانی از کسب و کار مردم محلی در روستاها شده است. این روزنامه در گزارش خود تصریح کرده بود که گردشگری روستایی معطوف به زیبایی های طبیعی است و زباله چیزی نیست که دراین مقوله بگنجد.

نگرانی ها وقتی بیشتر شد که «وایل ابوفائور»، وزیر بهداشت لبنان هشدار داد: «یک فاجعه بزرگ در حوزه سلامت و بهداشت در پیش است و شیوع بیماری، احتمال توقف سفر گردشگران به مناطق روستایی را تقویت می کند.» با این حال، «جوئله باراکات» از مدیران دفتر تنوع زیستی در منطقه زیست کره «جبل موسی» گفته است که «مشکل دفن غیر بهداشتی زباله ها مشکل تازه ای برای مؤسسات تورگردانی نیست و ما سال هاست که با این بحران دست وپنجه نرم می کنیم.» باراکات تأکید کرده است که «تشدید این معضل ناشی از حضور گردشگران است و علت اصلی آن نبود زیرساخت های مناسب برای مدیریت زباله است.»

همچنین، به گفته «مارتین بتیش» از انجمن مردم نهاد «ردپای کوهستان» زباله ها برای کوهنوردان لبنان هم مشکل ساز شده اند و این موضوعی بود که تا به حال از چشم ها پنهان نگاه داشته می شد. او می افزاید: «زباله تهدید بزرگی برای گردشگری روستایی لبنان شده و این در حالی است که گردشگری روستایی به سلامت و پاکیزگی طبیعت وابستگی کامل دارد. اکنون روستائیان مانند قبل قادر نیستند که زباله ها را از چشم گردشگران پنهان و از آزردگی آنان جلوگیری کنند.»

به عقیده «مارتین بتیش» پراکنده شدن زباله ها در مناطق دور دست بیشتر است و این مسأله می تواند منابع آب را نیز آلوده کند. او یادآور می شود که «استراتژی گردشگری روستایی لبنان بر گردشگری پایدار تأکید بسیار دارد اما در عمل، چنین چیزی به چشم نمی خورد و لبنان نیازمند اعمال سیاست ها و روش های پایدار برای دفع زباله هاست.»

«پل ابی راشد»، مدیر یک تشکل زیست محیطی در لبنان نیز می گوید: «تصویر لبنان سبز و زیبا با بوی بد ناشی از زباله های درحال سوختن، تخریب شده است.» این درحالی است که لبنان در چهارماه نخست سال 2015 پس از سال ها وقفه، شاهد رشد 23 درصدی بخش گردشگری بود اما هزینه این رشد، به دلیل غفلت از پیش نیازهای زیرساختی، بالاتر از حد تصور برآورد می شود.

ایرلند؛ نگران عواقب کار

در ایرلند نیز اجرای برخی طرح های گردشگری به بحث و جدل در خصوص توجه به محدودیت های روستاها دامن زده و نگرانی ها در این باره را افزایش داده است، اخیراً یک سایت اجتماعی به نام «ایریش اگزمینر» در یک گزارش تحلیلی، نظر کارشناسان مختلف درباره طرح های گردشگری روستایی را بازتاب داده و به نکات مهمی اشاره کرده است که می تواند برای گردشگری روستایی ایران و دیگر کشورهای در حال توسعه مفید باشد.

دراین گزارش آمده است: اجرای هر طرحی دراین زمینه باید با اذعان به سطح بالایی از خطر در ازای منافع اقتصادی نه چندان زیاد صورت بگیرد. و این مسأله با توجه به وسعت کم بسیاری از روستاها یا شهرهای کوچک و همین طور کوچک بودن کسب و کار مردم، نگرانی مهمی تلقی می شود.

«ایریش اگزمینر» می افزاید: «همه گروه های فعال گردشگری باید طرح های خود را در چارچوب محدودیت های مناطق روستایی ارائه و اجرا کنند؛ مثلاً روشن است که یک شهر کوچک یا روستا نمی تواند به تنهایی واجد زیرساخت های کیفی و کمی به عنوان یک مقصد مستقل گردشگری باشد. بنابراین بهتر است که آن شهر یا روستا به عنوان بخشی از یک بسته منطقه ای وسیع تر تعریف شود.»

در ادامه گزارش چنین آمده است که «شناخت محدودیت های هر منطقه با کمک کارشناسان میسر است و بهترین طرح ها، آن هایی هستند که در فضایی از هماهنگی میان مشاوران، صاحبان کسب و کارها، کارآفرینان و سرمایه گذاران شکل می گیرند. بر این اساس، کار مشاوران این است که تمام ایده ها را ارزیابی و طرح مناسبی را ارائه کنند که درخور توانایی های روستاها و متناسب با ذخایر طبیعی و اجتماعی آنها باشد.»

به باور کارشناسانی که «ایریش اگزمینر» نظر آنها را جویا شده است، «موضوع مهم دیگری که اغلب نادیده گرفته می شود آن است که باید در ارزیابی طرح ها، میزان آسیب احتمالی به میراث فرهنگی و تاریخی یک شهر یا روستا محاسبه شود و ساز و کار پیشگیری از آن ارائه شود.

همچنین، هر طرح گردشگری در مناطق روستایی و شهرهای کوچک، باید با درنظر گرفتن تمام امکانات از انواع جاذبه های گردشگری گرفته تا زیرساخت ها، اقامتگاه ها و نیز وضعیت بازاریابی به اجرا درآید. در این مورد، باید بر ایجاد طیف وسیعی از محصولات کیفی مطلوب تمرکز کرد که بازارهای بزرگ تر را هدف قرار می دهند، نه اینکه صرفاً یک جاذبه گردشگری کلان وشاخص ایجاد می کنند.

توجه به این امور، منجر به ایجاد استانداردهای بالاتری از زندگی و نیز تولیدات کیفی تر در صنعت گردشگری می شود. درنقطه مقابل، نتیجه بی توجهی به این امور، فرسایش و تخریب میراث فرهنگی و تاریخی شهرهای کوچک و روستاهاست. به بیان دیگر، نادیده گرفتن این اصول، در درازمدت ظرفیت های گردشگری را نیز تخریب می کند و امکان رشد پایدار گردشگری را از میان می برد.»

ژاپن؛ تجربه های نو

در حالی که کشوری مانند لبنان گرفتار پیامدهای ناخوشایند گردشگری روستایی نامتوازن شده و ایرلند، نگران چنین پیامدهایی است، ژاپن توانسته تجربه های موفقی در این حوزه را پشت سر بگذارد. یکی از این تجربه ها، اقدام های شرکت نیسان برای حفظ آرامش روستایی و محافظت از جاذبه های گردشگری در منطقه «نیگاتا» است. در این منطقه روستایی، چشمه های آبگرم با حرارت بالا، مهمترین عامل جذب گردشگران است. با وجودی که دسترسی به نیگاتا با استفاده از قطار سریع السیر امکان پذیر است اما شرکت نیسان خودروی ویژه ای را برای سفر به این منطقه طراحی کرده که با استفاده ازسوخت بیوبرق حرکت می کند و انرژی لازم را از حرارت چشمه های آبگرم می گیرد.

دمای چشمه های آبگرم نیگاتا بالغ بر 208 درجه فارنهایت است و این میزان حرارت برای شارژ یک خودروی نیسان الکتریکی کفایت می کند. این خودروها با هدف حفاظت از گنجینه های طبیعی و فرهنگی نیگاتا طراحی شده اند و کمترین آلودگی را برای محیط پیرامونی دارند.

شرکت نیسان اعلام کرده است: از آنجا که این منطقه روستایی بزودی میزبان یک همایش هنری خواهد بود، قصد دارد با هدف حفظ و ترویج فرهنگ برف (فستیوال های برفی) و نیز برای حفاظت از اکوتوریسم منطقه، خودروهای مذکور را با تسهیلات شارژ توسط بیوبرق محلی در اختیار گردشگران بگذارد.

بدین منظور، حدود 1000 ایستگاه شارژ برق درنزدیکی ایستگاه های راه آهن تعبیه شده است و به گردشگران امکان می دهد که با خودروهای بیوبرق در نهایت آرامش به گردش در روستا بپردازند. اقدام شرکت نیسان در ارائه خدمات خودرو دوستدار محیط زیست با سوخت پاک درمحیط های سالم روستایی از سال 2013 و در جزیره «تشیما» آغاز شد و اکنون در سال 2015 با موفقیت چشمگیری توسعه یافته است. این خودروها کم سرعت، دارای دو صندلی است که امکان کشف روستا را به گردشگران می دهد و در عین حال به سلامت و و آرامش روستاها احترام می گذارد.

منبع: به انتخاب نویسندگان دنیای سفر

محمد رضا خراسانی-در باره سفر آگاهان به تاکید می گویند جاده نه راه رسیدن که خود بخشی از سفر است. برای اصلاح نگاه مردم و نهادینه شدن این گزاره هم تلاش می کنند چون وقتی راه و جاده را ابزار رسیدن به مقصد بدانی همه تلاشت گذر از آن خواهد بود بی آنکه از آن و مواهب پیرامونی آن  به عنوان یک فرصت بکر حظ و بهره ببری. اگر پای صحبت بسیاری از مسافران بنشینیم هم برای مان از سفر خواهند گفت که شرق نا غرب و شمال تا جنوبش به همان شهر مقصد ختم می شود و کمتر و خیلی کمتر کسی را خواهیم یافت که راه را هم دیده باشد و جز خاطرات تلخ حادثه را هم در یاد ، ذخیره کرده باشد. اصلا شاید یکی از دلایل مهم فراوانی حوادث جاده ای هم همین باشد که جاده را جزو سفر نمی دانیم و با سرعت تمام می خواهیم به مقصد برسیم و حتی به ظرفیت های استاندارد جاده هم توجه نمی کنیم و نتیجه چنین خونبار می شود که ما را بر سکوهای نخست حوادث جاده ای جهان قرار می دهد که به اندازه یک جنگ تمام عیار از ما تلفات می گیرد اما اگر چنانکه سهراب سپهری می گوید، دیده را بشوییم و جور دیگر ببینیم درخواهیم یافت زیبایی های تامل برانگیز جاده را. اگر جاده را جزو سفر بدانیم ، خود راه خواهدمان گفت چون باید رفت. آن وقت فرصت شناسان هم به سرمایه گذاری خواهند پرداخت در حوالی جاده و آنقدر جاذبه ایجاد خواهد شد که دیگر حتی مقصد اندیشان هم نتوانند از آن چشم بپوشند. این نگاه که نهادینه شد، جنون سرعت هم روی منحنی اصلاح قرار خواهد گرفت تا کمتر کسانی از زخم جاده بگویند و جاده را که یکی از شاخص های مهم توسعه است را با مرگ عزیزان خود به یاد نیاورند. بله باید جاده را دید و مطابق شاخص های گردشگری همان منطقه هم برایش برنامه ریزی کرد. یعنی هارمونی گردشگری مناطق باید پیرامون آن را هم در بر بگیردو خود مقصد را نیز هم. با این نگاه به خود شهر هم که برسیم توقع خواهیم داشت مکانهای تفریحی و حتی اقامتی نیز همخوانی شایسته ای با زاد بوم آن دیار داشته باشد نه اینکه در شرق و غرب کشور شاهد اقامتگاه هایی باشیم که با هم تفاوتی ندارند بماند که حتی به معماری غربی بیشتر شبیه اند چه رسد به معماری ایرانی و منطقه ای. اینکه معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بر توسعه، تقویت و تامین زیرساختهای مناسب گردشگری، تاکید دارد و می گوید: باید به ساخت و توسعه هتل های سنتی و اقامتگاه های بوم گردی در نقاط مختلف کشور  توجه ویژه داشت، خود تقویت کننده این نگاه است که باید گردشگری مناطق را جوری سامان داد که "همه چیزش به همه چیزش بیاید" و قواره یک پارچه ای شکل بگیرد که یک پیام مشخص را ارائه کند.دکتر زهرا احمدی پور که با حضور در شهرستان قلعه گنج از هتل کپری پارسیان این شهرستان بازدید کرده است در بازدید از بخش های مختلف این هتل به توسعه و ساخت هتل های سنتی و اقامتگاه های بوم گردی در نقاط مختلف کشور به منظور جذب هر چه بیشتر گردشگران و توسعه گردشگری، تاکید می کند. حرف درستی که اگر درست طراحی و اجرا بشود می توانیم به روزی امید بندیم که هر منطقه ما داری هویت خاص خود باشد، یک هویت مستقل که در کنار دیگر مناطق، هارمونی هویت ایرانی را بسازد. هویتی که با نگاه به گذشته پرافتخار و معماری ممتاز خود ، در چشم گردشگران خارجی هم بنشیند.نکته ای که باید توجه داشت این است که گردشگران خارجی "ساختمان خارجی" و معماری خارجی فراوان دیده اند و زمانی که به کشور دیرینه سالی چون ایران می آیند می خواهند با سنت ها و سازه های سنتی آشنا شوند و یک بنای با معماری ایرانی و متناسب با زادبوم منطقه برایشان هزاربار پذیرفتنی تر است تا مثلا یک هتل لوکس با معماری اروپایی در یک شهر کویری.این را معاون رئیس جمهور خوب می بیند و هدف گزاری می کند و می گوید: بهره گیری از فضاهای سنتی و همچنین توجه به آداب و رسوم و سنت های هر منطقه و توجه به سابقه تمدنی شهرهای مختلف، باید در احداث هتل های سنتی و اقامتگاههای بوم گردی مورد توجه قرار گیرد. این البته به معنای چشم بستن بر نوآوری ها نیست که می توان مدرنیسم را هم به خدمت گرفت و با استفاده از تجربیات جدید و ایجاد مراکز اقامتی جذاب، مانند هتل های سنتی و اقامتگاه های بوم گردی به رونق گردشگری کشور کمک کرد. ان شاالله در این حوزه با نگاه نو، گام های نو برداریم.

از اینجا دانلود کنید:

http://www.sid.ir/fa/VEWSSID/J_pdf/51913845408.pdf

15 آبان 1314

روزنامه پروین خمسه در سرمقاله امروز خود به اهمیت گردشگری و نقش نوسازی شهر در آن پرداخت و نوشت با ایجاد خیابان و نوسازی شهر هویت یافته و گردشگری ورود گردشگران رونق می‌گرید.

تعمیر خیابان

چندی است عمال محترم به سرعت به تعمرات خیابان جدیدالاحداث امر صادر نموده تعمیرات لازمه صورت می‌گیرد.

از آنجائی که در اتمام تعمیرات اقدامات اشخاصی که خانه‌های آنها جنب خیابان واقع شده دخالت مهمه دارد لهذا تنها اقدامات مامورین دولت کفایت نکرده بایستی همان اشخاص ملاحظه نزدیکی زمستان اقدام کافی بنمایند.

نظر به اینکه خیابان مزبور از بهترین خیابان‎‌هائی است که در سایر جاها ساخته شده لهذا صاحبان خانه‌ها بایستی در اتمام سهم خودشان سعی بلیغ نموده قسمت‌های راجع به خودشان را آبرومندانه به اتمام برسانند.

چنانچه کسی بخواهد میزان ترقی و تعالی اشخاصی را بداند قبل از همه چیز به مسکن آنها مسافرت نموده تعمیرات خیابان آنها را ملاحظه کرده هر یک بهتر بشود تمدن اهالی آنجا را به جائی که خوبی تعمیراتشان آن اندازه نباشد ترجیح می‌دهد.

به رای العین می‌بینیم که جقدر نفوس از چه جاهای دنیا برای تفریح و تماشا به شهرهای اروپا و به خصوص شهرهائی از قبیل پاریس و امثال آن مسافرت کرده و پولها خرج نموده و منافع شایانی اهالی این نوع بلاد از این راه برده و این یک ممر دخل مهم اهالی شده است.

مسافرین برای دیدار جماعات اروپا طی را بعید ننموده و یا برای انجام کار ضروری نرفته تنها برای دیدار مساکن و معابر زیبای خیابان های فرح آور جالب نظری است که این همه صدمه مسافرتی و مالی بر خود قبول می‌کنند.

ما نمی‌خواهیم در مدت کمی که ایرانی از مذلت و مشقت نجات یافته است شهر ما همسر شهرهای اروپا گردیده هم چشمی با آنان بنماید، مقصود ما این است شهر زنجان و توابعش یک شهر ییلاقی و پرمعیشتی است سروسامانی پیدا کرده مسافرین به دیدارش مایل گردیده و در ورود به این شهر زندگی کرده از ورود منزجر نشوند.

تعمیر خیابان از این نظر که منظور نظر واردیه است به سایر تعمیرات لازمه تقدم داشته بدوا بایستی این قسمت اصلاح گردیده و به همین نظر هم دولت در هر شهری به آن اقدام نموده است.