Zanjan Tourism Guide

فراخوان دبیر کل سازمان ملل متحد برای کامیابی زنان روستایی

تهران 24 مهر 1395(مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد) - دبیرکل سازمان ملل متحد  در پیامی به  مناسبت روز جهانی زنان روستایی، 15 اکتبر 2016 برابر با 24 مهر ماه جاری گفت برای تعهد به دستورکار 2030 برای توسعه پایدار ، باید زنان روستایی را به سوی کامیابی، دستیابی به حمایت و اطلاعات مورد نیاز سوق دهیم تا بدون ترک جوامع، توان بالقوه خود را به ثمر برسانند.  

 

متن کامل پیام با ن کی مون  به شرح زیر است:

 

زنان روستایی نیمی از نیروی کار در مزارع کشاورزی سراسر دنیا را تشکیل می دهند. آنان بخش بزرگی از غذای ساکنین زمین را تولید و آماده می کنند. زنانی که ستون اجتماعات روستایی را تشکیل داده و در بسیاری از  خانواده ها نقش کلیدی برای امنیت غذایی، فرصت های آموزشی و مراقبت سلامت ایفا می کنند.

اما تأثیرتغییرات اقلیمی و مشکلات زیست محیطی، زنان روستایی را مجبور به مهاجرت می کند. این امر به افزایش بی ثباتی برای خانواده و اجتماع آنان و ایجاد سدی در برابر توسعه و رشد منجر می شود.  

بلایای طبیعی، همراه با وقوع مجدد بحران هایی که به آرامی روی می دهند همچون خشکسالی، زنان روستایی را تحت تأثیر قرار داده و به چالش هایی افزوده است که در راه  دسترسی به غذا، مراقبت سلامت، آموزش و اطلاعات که از پیش با آن روبه رو بودند.

بسیاری از زنان روستایی در جستجوی زمین های حاصلخیز و بهبود شرایط زندگی خود و خانواده مهاجرت می کنند. ­ اما مهاجرت می تواند باعث افزایش انزوا و رانده شدن آنان به حاشیه شود. برخی دیگر از این زنان نیز در پی مهاجرت مردان خانواده  در جستجوی کار و فرصت های شغلی، نادیده انگاشته می شوند. هر دو گروه به عنوان بخش جدایی ناپذیر مناظره های حول محور مهاجرت و توسعه به حمایت مجامع بین المللی نیاز دارند.

ایجاد تغییر هر چند  ساده در سیاست ها می تواند به سود زنان روستایی شود و به سازگاری آنان با تغییرات  اقلیمی کمک کند. به عنوان مثال، قانون مند کردن نظام پرداخت و کاهش هزینه نقل و انتقال پول، توان اقتصادی زنان روستایی را افزایش داده و به تاب آوری خانواده و اجتماعات آنان کمک می کند. در این راستا، دسترسی  به آموزش و کسب اطلاع از فناوری و روش های کشاورزی  تاب آور در برابر تغییرات اقلیمی، اهمیت بسیار دارد. اما در اغلب موارد، پرداختن به این مسائل، مردانه انگاشته شده و زنان از منافع چنین روش هایی محروم می شوند.

در حالی که چگونگی توانایی پاسخ گویی بهتر به جا به جایی پناهندگان و مهاجران را در نظر می گیریم، اینجانب همگان را فرا می خوانم نیازهای ویژه و نگرانی های زنان روستایی را به حساب آورند. 

دستورکار 2030 برای توسعه پایدار متعهد شده کسی را نادیده نیانگارد. برای تعهد به این پیمان، باید زنان روستایی را به سوی کامیابی، دستیابی به حمایت و اطلاعات مورد نیاز سوق دهیم تا بدون ترک جوامع، توان بالقوه خود را به ثمر برسانند. 

نویسنده: مسعود فرح بخش

از بین هزاران کوه سرتاسر زمین فقط چهارده تای آنها به هشت هزاری ها معروف هستند. چهارده کوه مستقل زمین که ارتفاعشان از سطح دریا به بیش از ۸۰۰۰ متر می‌رسد. این کوه‌ها همگی در رشته‌کوههای هیمالیا و قراقروم در قارهٔ آسیا قرار دارند.

اولین تلاش بر روی یک کوه هشت هزار متری مربوط به سال ۱۸۹۵ در “نانگاپاربات” بود .

بعد از تلاش های بسیار سرانجام اولین کوه هشت هزار متری که صعود شد “آناپورنا” در سال ۱۹۵۰ بود.

از شروع دهه ۵۰ کوه های سر به فلک کشیده دنیا یکی پس از دیگری در فصول مختلف صعود شدند تا اینکه سرانجام در سال ۱۹۸۶ رینهولد مسنر کوهنورد نامدار ایتالیایی با صعود به قله لوتسه فصل جدیدی در تاریخ کوه های هشت هزار متری باز کرد.

وی در طی زمان ۱۶ سال و سه ماه و ۷ روز موفق به صعود تمامی ۱۴ قله بالای هشت هزار متر دنیا شد و نام خود را به عنوان اولین انسانی که تمامی این قلل را صعود کرد در تاریخ کوهنوردی جاودانه ساخت.

درست یکسال بعد از مسنر کوهنوردی جسور و تکرار نشدنی به نام “یرزی کوکوچکا” از لهستان موفق شد در طی فقط در ۷سال و ۱۱ماه و ۱۴ روز  تمامی این قلل را صعود کند و به عنوان نفر دوم وارد باشگاه هشت هزاری ها شود.

باشگاه هشت هزاری ها در واقع به فهرستی از کوهنوردانی اتلاق می شود که موفق به صعود هر ۱۴ قله هشت هزاری می شوند.

برای اینکه سومین انسان وارد باشگاه هشت هزاری ها شود ۹ سال زمان لازم بود تا ارهارد لورتان در سال ۱۹۹۵ بعنوان نفر سوم وارد باشگاه هشت هزاری ها شود.از آن سال تا کنون تقریبا هر سال به لیست باشگاه هشت هزاری ها افزوده می شود.

تعداد افرادی که به قله های مختلف هشت هزار متری صعود کرده اند بیش از سه هزار نفر هستند اما از این سه هزار نفر فقط تعداد بسیار اندکی موفق به صعود هر ۱۴ قله ی بالای هشت هزار متر شدند. این نشان می دهد که صعود به تمامی این ۱۴ قله کاری بس بزرگ و دشوار است.

کمترین زمان رسیدن به باشگاه هشت هزاری ها در اختیار چانگ هو کیم از کره جنوبی در زمان هفت سال و ۱۰ ماه و ۶ روز و بیشترین زمان رسیدن به باشگاه هشت هزاری ها متعلق به ماریو پانزری از ایتالیت به مدت ۲۳ سال و ۷ ماه و ۲۱ روز است.

در سال ۲۰۱۰ ادورنه پاسابان به عنوان نخستین کوهنورد زن موفق به صعود به هر ۱۴ قلهٔ هشت هزار متری شد.

در زیر برای اولین بار در یک وبسایت فارسی زبان لیست کامل باشگاه هشت هزاری ها را می توانید دانلود کنید:

http://bayanbox.ir/download/3583016246433522106/8000.pdf

عکس بالای صفحه: خانم ادورنه پاسبان اولین زن عضو باشگاه هشت هزاری ها در کوه k2

منبع: وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر”

نویسنده: مسعود فرح بخش

امروزه با صنعتی شدن شهرها و زندگی یکنواخت و روزمره مردم و همینطور با پیشرفت صنعت گردشگری شاهد این هستیم که بسیاری از مقاصد سفرها در جوامع کوچک روستایی خلاصه می شوند. حتی اگر قصد سفر به مناطق طببعی بکر و دور از دسترس مانند انواع سفرهای کوهنوردی و ماجراجویانه بود به ناچار باید از جوامع روستایی عبور کرد و برای مدتی در این مکان ها به همراه مردمانش سپری کرد.

در این بین هر روستایی در کشور بسته به شرایط اقلیمی و جغرافیایی خود دارای فرهنگ و رفتار خاص خود است که شناخت و درک آن برای هر گردشگری واجب و حیاتی است.

به دلیل عدم توجه گردشگران و عدم شناخت و آگاهی آنان از جوامع کوچک روستایی شاهد افزایش تنش بین مردم روستاها و گردشگران هستیم. در تایید این نکته می توان تعداد روستاهایی که درب ورودی خود را به روی گردشگران بسته اند را نام برد و اینکه تعداد این روستاها رو به گسترش است.

در واقع اگر تمام نکات از جانب گردشگران رعایت شود ، روستاها و روستائیان یکی از ذینفعان اصلی صنعت گردشگری خواهند بود ، اما چه می شود که روستاییان با بستن ورودی های روستاها عطای این موضوع را به لقایش می بخشند؟

بدون شک زمانی این امر صورت می گیرد که نسبت به فرهنگ و حقوق زندگی مردم بومی بی احترامی صورت گیرد ، برای جلوگیری از این موضوع در صنعت گردشگری کدهای اخلاقی – رفتاری تعیین می شود. این کد ها مجموعه ای از معیارهای اخلاقی و رفتاری هستند که رعایت آنها باعث کاهش اثرات منفی صنعت گردشگری به هر همه ذینفعان از جمله جوامع روستایی می شود.

بنابر این در ادامه بحث برخی از کدهای اخلاقی – رفتاری گردشگران نسبت به جوامع محلی عنوان می شود تا با رعایت آنها هم آثار منفی بر این جوامع و هم از تنش های بین گردشگر و مردم محلی کاسته شود:

کدهای اخلاقی – رفتاری گردشگران در جوامع محلی

– گردشگران باید این نکته را بپذیرند که جوامع روستایی کشورمان به دلایل مختلف بسیار مذهبی و پایبند به سنت های خود هستند. گردشگران باید در هنگام سفر به مناطق روستایی این عقیده روستاییان را در درجه اول کارهای خود قرار دهند و از گردش با پوشش نا مناسب و استفاده از لباس های خلاف عرف روستاییان دوری کنند.

این یکی از مهم ترین دلیل تنش های پیش آمده بین روستاییان و گردشگران است. با توجه به تحقیقات نگارنده ، حتی این موضوع باعث بروز بد رفتاری ها و سست شدن بنیان خانواده در بین خود روستاییان می شود و اثران زیانبار بسیاری را بین روستاییان در بلند مدت ایجاد خواهد کرد.

– اگر زمان رسیدنتان به محیط های روستایی در صبح زود و در شب هنگام بود با کمترین آلودگی صوتی به گردش خود ادامه دهید چرا که روستاییان در طول روز بسیار پر تلاش هستند و در زمان غیر کاری دوست دارند که بدون مزاحمتی استراحت کنند.

– اگر در روستا جشنی برپا بود حتما از محلی ها اجازه گرفته و سپس وارد جشن شوید.

– اگر رسم ، مذهب و فرهنگ آن روستا با باورهای شما مغایرت داشت هرگز با روستاییان درباره آن بحث نکنید و حتی هرگز نظرتان را در روستا علنی اعلام نکنید.

– هرگز به کودکان روستایی کمک مالی نکنید زیرا با این کار فرهنگ تکدی گری را  رواج می دهید.

– کمترین اثر را از خود در محیط به جای بگذارید طوری که بعد از خروج از روستا گویی هیچ وقت در آنجا نبودید.

– سعی کنید قبل از سفر به روستا از کسانی که قبلا به آنجا سفر کرده اند درباره فرهنگ ، رسوم ، محیط زیست و … اطلاعات کسب کنید.

– اقامت گاه های روستایی دارای امکانات محدودی هستند و با هتل ها و اقامت گاه های بزرگ قابل مقایسه نیستند. هرگز کمبود ها و کاستی ها را علنی به رخ میزبان نکشید.

– سعی کنید همواره با خرید صنایع دستی ، محصولات کشاورزی ، محصولات دامی و … از کسب و کارهای کوچک روستایی حمایت کنید.

– از خرید محصولاتی که از گیاهان و حیوانات در خطر انقراض هستند امتناع کنید

– برای افراد محلی که در طول سفر به شما لطف می کنند هدایایی را از قبل پیش بینی کنید.

– ازنوشتن یادگاری در مکان های روستاییان اجتناب کنید.

– از ورود به باغات و ملک های شخصی و استفاده بدون اجازه از محصولات کشاورزی دوری کنید.

– آرامش حیات وحش را به هم نزنید.

– زباله های خود را مدیریت کنید.

– هرگز به جانوران وحشی غذا ندهید این کار باعث تغییر در رژیم غذایی آنها می شود و بعد از خروج گردشگران باعث می شود آن جانور برای به دست آوردن آن غذا وارد محیط های روستایی شود و برای خود و یا روستاییان خطر ساز باشد.

– هرگز بدون اجازه از روستاییان به ویژه از زنان عکاسی نکنید.

– در روستا از خدماتی استفاده کنید که کمترین آسیب را برای محیط زیست داشته باشد.

منبع: وبسایت “بام ایران ، ۵۶۱۰ متر” 

طی جشنی در 25 مهر 1315 این مدرسه افتتاح شد.

دبیرستان شریعتی جزء 21 مدرسه ماندگار کشور است. 

 کال جنى یا دره جنها دره اى است که در شمال طبس و در اطراف روستاى ازمیغان و در امتداد خروجى قناتى که در نزدیکى آن قرار دارد واقع شده و 35 کیلومتر با شهرستان طبس فاصله دارد. دره اى زیبا و حیرت انگیز که بومیان قدیمى آن را دره جنها نامیدهاند و آن را خوف انگیز و محل زندگى ارواح و جنها می‌دانستند. براى دست یابى به کف دره نیازمند آشنایى به منطقه هستیم، دره داراى دیواره هاى بلند و پرشــیب اســت که وارد شدن به آن می‌تواند خطراتى به همراه داشــته باشد. وجود تونلها و خانه هایى بنام خانه گبرها دردل دیوارهها که براى ســکونت زرتشتیان آن زمان ساخته شده از دیگر جدابیت هاى این دره اســت. در این محدوده و در ارتفاع 2 مترى از ســطح زمین چاه ورودى قرار دارد که با کمک یک همراه مى توان به درون آن رفت . اگر از این چاه که حدود 7-8 متر ارتفاع دارد به وسیله جاى دست ها و حفرات بدنه آن بالا بروید به تالارى خواهید رســید که در دو طرف آن دو دالان قرار دارد که هر کدام شــامل چندین اتاق اســت. همه اینها به وسیله بشر و در دل دیواره این دره عجیب پدید آمده است. هنوز مى توان رد تیشه معماران آن را بر در و دیوار اتاقک ها مشاهده کرد . تاریخ بناى این مکان به دوره ساســانیان برمى گردد و به نظر مى رســد محل چله نشینى یکتا پرســتان بوده است.

این منطقه در اصطــلاح محلى به کال جنى یا دره جنى معروف اســت که در واقع ادامه رودخانه ازمیغان به ســمت پایین دســت است. کال جنى یکــى از رودخانه هاى دائمى منطقه طبس است؛ با وجود اینکه طبس منطقه اى گرم و خشک است اما رودخانه هاى دائمى وجود دارد که نشــانگر چشمه هاى پر آب در منطقه کوه هاى شــترى است. از جمله اشکال و مناظر فرسایشــى که می‌تواند بى ربط به اســم کال جنى هم نباشد مناظر دودکشها و تنورهاى جن است. دودکش هاى جن؛ ســتون هاى فرسایشــى اســت که دردیــواره رودخانه‌هــا به علت فرسایش آبى ایجاد می‌شود. تنورهاى جن نیز اشــکال اســتوانه اى شــکل فرسایشــى اســت که به دلیل ورود جریان هاى آب سطحى به داخل دره و شــدت فرســایش به صورت اســتوانه هاى توخالى در داخل رســوبات آبرفتى دیــواره دره ایجاد شــده اســت.  اشــکالى که به صــورت دودکشها و تنوره هاى جن مطرح اســت و باتوجه به عقاید پیشــینان می‌تواند به این دلیل باشــد که شاید از علت طبیعى این ســازهها و این اشکال فرسایشى اطلاعى نداشته‌اند و ساختش را به جنها نســبت می‌دادند. یکى از شــاخصترین و بکرتریــن این جاذبه‌ها منطقه کال جنى اســت که به لحاظ شــکل و ســاخت آن انسان دچار وهم و خیال می‌شود و بنابراین از این لحاظ این منطقه با نام کال جنى یا دره جنها معروف است.

به گزارش خبرنگار اقتصادی باشگاه خبرنگاران تسنیم((پویا))، اطلاعات  منتشر شده در سایت مرکز آمار نشان می‌دهد در سال 1394 به طور میانگین هر خانوار شهری ایرانی 26 میلیون و 239 هزار تومان هزینه صرف کالاها و خدمات مصرفی خود کرده است. درآمد هرخانوار شهری ایرانی نیز به طور میانگین 27 میلیون و 878 هزار تومان بوده است.

همچنین بر اساس این گزارش پرهزینه‌ترین خانوارهای ایرانی به ترتیب در 3 استان تهران، چهارمحال بختیاری و اصفهان زندگی می‌کنند.

به طور میانگین هزینه هر خانوار تهرانی در سال 1394 برابر با 37 میلیون و 475 هزار تومان، هر خانوار چهارمحالی 29 میلیون و 608 هزار تومان و هر خانوار اصفهانی 27 میلیون و 941 هزار تومان بوده است.

بر طبق گزارش مرکز آمار ایران کم هزینه ترین خانوارهای ایرانی  در استان‌های سمنان، سیستان وبلوچستان و اردبیل زندگی می‌کنند.