Zanjan Tourism Guide

میراث طبیعی به لحاظ کارکردهای آن در شکل گیری هویت فرهنگی، وحدت ملی، ایجاد زمینه های اشتغال و رونق اقتصادی در دهه های اخیر اهمیت زیادی یافته است. با این حال در کشور ایران به عنوان مقوله ای دارای اهمیت مورد تأکید قرار نگرفته است و همواره در سایه موضوعات میراث فرهنگی قرار داشته است. هرچند نمی توان بین میراث فرهنگی و طبیعی تفاوت گذاشت و یکی را بر دیگری ترجیح داد، اما بررسی آثار ثبتی و قوانین مصوب، نشان دهنده این تبعیض است. این میراث در دستگاه های مختلف (وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان جنگل ها ،مراتع و آبخیزداری) از جایگاه حاشیه ای برخوردار است و علت اصلی این مسئله عدم تدوین قوانین حمایتی با تأکید بر هویت میراثی این آثار است. بررسی ها نشان می دهد که میراث طبیعی در قوانین کشور جایگاهی ندارد و همواره ذیل قوانین میراث فرهنگی یا محیط زیست، بدون تعریف دقیق باقی مانده است. بررسی ها نشان داد که ضعف قوانین حفاظتی، ضعف بودجه و منابع مالی، ضعف ساختار اجرایی، مسائل راهبردی حوزه میراث طبیعی هستند که نیازمند توجه مجلس شورای اسلامی و نهادهای سیاستگذار است. به نظر می رسد اولین گام برای حمایت از میراث طبیعی، تعریف مستقل آن در ادبیات قانونگذاری است تا از این طریق برای آن امکان جرم انگاری و حفاظت اختصاصی فراهم شود. گام های بعدی استقرار حمایت های بودجه ای و توجهات مالی به بخش های اجرایی مرتبط با آن است تا به همراه تکمیل ساختارهای اجرایی مربوطه، امکان حفاظت پایدار از میراث طبیعی فراهم شود.

در بند «الف» ماده (۱۰۰) قانون برنامه ششم توسعه آمده که «سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مکلف است تا پایان سال اول اجرای قانون برنامه، سند راهبردی توسعه گردشگری را در چارچوب قوانین مربوطه با رویکرد استفاده حداکثری از بخش خصوصی جهت تصویب هیئت وزیران ارائه نماید.» بر این اساس هیئت وزیران در جلسه مورخ 29/04/1399 درخصوص «سند راهبردی توسعه گردشگری» آن را به تصویب رساند و در مورخ 16/۰۶/1399 توسط معاون اول رئیس جمهور ابلاغ شد.

مشروح گزارش گردشگری در گام دوم جمهوری اسلامی ایران (با محوریت گردشگری خانوادگی):

https://bayanbox.ir/view/3911198074543576581/16627.pdf

مشروح گزارش بررسی بازار گردشگری روسیه (ظرفیت ها، موانع و راهکارها):

https://bayanbox.ir/view/6732617428256580094/16870.pdf