بوم‌گردی در وضعیت اورژانس
توسط در تاریخ ۰۱ آبان ۱۴۰۰
دنیای اقتصاد : بر اساس آمارهای رسمی منتشر شده از سوی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی از ابتدای پاندمی کرونا تا ابتدای سال جاری بخش اقامتگاه‌های بوم‌گردی خسارتی بالغ بر ۲ هزار و ۹۴۶ میلیارد تومان متحمل شده و ۲ هزار و ۱۳۳ نفر نیز در این بخش بیکار شده‌اند. البته این آمار و ارقام تنها نوک کوه یخ آسیب‌های وارده به این بخش است و بدنه این کوه شامل خیل عظیم بیکاران و ضرر دیدگان حوزه گردشگری هستند به واسطه عوامل گوناگون که یکی از آنها بیمه است در ذیل آمار رسمی نیامده‌اند.
برای رفع یا کاهش آسیب‌های وارده به این بخش و یافتن راه‌هایی برای بهبود اوضاع بوم‌گردی به تازگی علی اصغر شالبافیان معاون گردشگری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی جلسه‌ای را با فعالان این حوزه برگزار کرد که در آن اکبر رضوانیان، نایب‌رئیس جامعه بوم‌گردی کشور نیز حضور داشت و به نمایندگی از اعضای حاضر دغدغه‌ها و چالش‌های پیش روی فعالان این حوزه را مطرح کرد.«دنیای اقتصاد» در گفت‌وگو با این فعال حوزه بوم‌گردی از او درباره این جلسه و راه‌های برون رفت از بحران پیش روی خانه‌های بوم‌گردی پرسید.
او در این گفت‌وگو درباره موضوع کیفی‌سازی اقامتگاه‌های بوم‌گردی به عنوان یکی از محورهای این نشست گفت: ما این موضوع را در سال ۹۸ طرح کردیم. نظر ما این است که درباره خانه‌های بوم‌گردی نمی‌توان اصطلاح استانداردسازی را به کار برد، زیرا در این واژه مفاهیمی مانند یک دست شدن، یک شکل شدن و همه‌چیز مطابق با یک کادر و قالب خاص بودن نهفته است.این مفاهیم با ویژگی اصلی خانه‌های بوم‌گردی که هر کدام قصه و داستان خاص خود را داشته و تجربه‌ای را خلق می‌کنند متفاوت است و در این راستا ما واژه کیفی‌سازی را به کارمی بریم. ضمن اینکه همین «تفاوت خانه‌های بوم‌گردی» عامل جذب گردشگر است. رضوانیان با بیان اینکه ارزیابی که توسط شرکت‌های ارزیاب درباره تاسیسات گردشگری صورت می‌گیرد از نظر جامعه بوم‌گردی درباره خانه‌های بوم‌گردی قابل اجرا نیست، افزود: ما اعتقاد داریم خانه‌های بوم‌گردی باید توسط افرادی ارزیابی شوند که تجربه این کار را داشته و در عین حال با تکنیک‌های ارزیابی هم آشنا باشند. در همین راستاست که باید ارزیاب‌هایی تربیت شوند که هم با ضوابط خانه‌های بوم‌گردی آشنا باشند و هم قدیمی این حوزه بوده و تئوریسین آن به شمار می‌آیند.ما دو سال است که این موضوع را از سوی دو اداره کل آموزش و نظارت وزارتخانه پیگیری می‌کنیم و معتقدیم این ارزیابی باید با نظارت جامعه بوم‌گردی کشور باشد. این فعال حوزه بوم‌گردی گفت: موضوع دیگری که در کیفی‌سازی تاثیر دارد مقوله آموزش است. در همین زمینه ما یک و نیم تا دو سال زمان گذاشتیم و دوره‌های آموزشی طراحی کردیم که در نمایشگاه گردشگری سال ۱۳۹۹ نیز معاون وقت گردشگری از آن رونمایی کرد اما متاسفانه از همان زمان تاکنون که روزهای پایانی مهر ماه ۱۴۰۰ است این موضوع قفل شده و هیچ کاری درباره آن انجام نشده است. او درباره دلایل توقف این کار عنوان کرد: بعد از یک و نیم تا دو سال تلاش و تهیه دوره قرار شد جامعه بوم‌گردی و وزارت گردشگری تفاهم‌نامه‌ای با هم در این زمینه امضا کنند که وزارتخانه عنوان کرد آنچه در سیستم ما مورد قبول است امضای مدیرعامل است. این در حالی است که در ساختار جوامع حرفه‌ای که توسط وزارتخانه اساسنامه آن طراحی شده ما عنوان رئیس هیات‌مدیره را داریم. همین موضوع باعث شده یک و نیم تا دو سال تلاش و جلسه‌های ما که می‌توانست از بهمن سال ۹۹ اجرایی شود معطل بماند و ما نتوانیم از این زمان طلایی از بهمن ۹۹ تا مهر ۱۴۰۰ برای برگزاری دوره‌های آموزشی مجازی استفاده کنیم. او در این باره که آیا توسعه کیفی به معنای توقف توسعه کمی اقامتگاه‌هاست گفت: در این جلسه هیچ صحبتی درباره توقف صورت نگرفت. معاون گردشگری هم مطرح کرد ما نمی‌توانیم چنانچه درخواستی برای تاسیس خانه بوم‌گردی داشتیم به آن بی‌اعتنا باشیم، بنابراین بحث ما صرفا درباره نگاه کیفی در توسعه اقامتگاه‌هاست.
رضوانیان درباره بسته‌های حمایتی از خانه‌های بوم‌گردی در دوره کرونا نیز گفت: ما تقاضای بسته‌های حمایتی را چندی پیش به آقای شالبافیان معاون گردشگری ارسال کردیم و در این نشست هم گفتیم که این بسته‌ها باید وجه کاربردی داشته باشند. تاکنون در موضوع امهال اقساط اقدام مثبتی اتفاق نیفتاده و سیستم بانکی با امهال درخواست افزایش سود داشته است. همچنین درباره انرژی و سایر موضوعات نیز باید حمایتی که از اقامتگاه‌ها انجام می‌شود به شکل واقعی باشد تا فعالان این حوزه با فراغت بیشتری به کار خود بپردازند.
او درباره آمار اقامتگاه‌هایی که در دوره کرونا تعطیل شده‌اند گفت: متاسفانه آماری در این زمینه وجود ندارد و این‌طور نیست که اقامتگاهی تعطیل شود صاحب آن این موضوع را اعلام کند.در حال حاضر بسیاری از صاحبان اقامتگاه که به شکل خانوادگی این کار را انجام می‌دادند سراغ کارهای دیگری مثل کشاورزی یا دامداری رفته و برخی نیز به شهر بازگشته‌اند. گروه دیگری از صاحبان اقامتگاه نیز اقدام به فروش مجموعه خود یا لوازم آن کرده‌اند. ما در این دیدار عنوان کردیم که بخش بوم‌گردی نیاز به حمایت فوری دارد زیرا اگر این بسته‌ها یک یا دو ماه دیگر هم به دست صاحبان این کسب و کار نرسد نوشداروی بعد از مرگ سهراب خواهد بود.
برو به فرم ارسال نظر
هیچ نظری تا الان ثبت نشده.