Adresse: Rakhtschuy Khaneh Gasse, Sa’adi-wasat-Str., Provinz Zandschan

Vorgeschichte: dieses historische Bauwerk, das im Rahmen der iranischen Kultur und Baukunst beispiellos ist, ließ der damalige Bürgermeister von Zandschan (Hadschi Ali-Akbarkhan-e-Tofighi) im Jahre 1928 gründen. Die Wäscherei wurde errichtet, um die öffentliche Gesundheit zu entwickeln bzw. für Wohlergehen und Sicherheit der Frauen in Zandschan besonders im kalten Winter zu sorgen.

Architektur: Die zum Bau der Wäscherei verwendete Materialien sind Steine, Ziegel, Holz, Kalkmörtel. Das benötigte Wasser für die Wäscherei wurde durch Bewässerungskanal der Hadschi-Mir-Baha-eddin-Festung versorgt.

Wäschereiabteilungen:

1. Hausmeisterabteilung: sie besteht aus einem Hof, einer Grünanlage und einer Wohneinheit für den Hausmeister.

2. Wäscheraum: er ist ein Saal von 63×13.7 qm, dessen Dach in der Mitte von elf Säulen und an den Rändern von den Wänden gestützt wird. In diesem Saal sind einige kleine Waschbecken zum Waschen der Geschirre und Wäsche vorgesehen.

3. Wasserresevoir: nördlich des Wäscheraums hat das Reservoir ein Volumen von 17×11.5×8 Kubikmeter, dessen Seitenflächen vom Kalkmörtel bedeckt ist.

Museumsgegenstände: verschiedene Dolche, Kaschkul ( eine Art Behälter), Axt, Pfeifenkopf, Schmücke, Metalltalismane aus Messing sowie gescnitzte Kupfergeschirre, welche in Zandschan hergestellt sind. ( Alle aus Kadscharenzeit)

Adresse: an der Zeynabieh-Taleghani-Kreuzung, Zandschan

Vorgeschichte: dieses Bauwerk wurde in späterer Kadscharenzeit auf Befehl von Hossain Gholi Khan-e -Zulfaqari als sein Wohnsitz sowie der Wohnsitz seines Sohnes Mahmud Khan errichtet.

Zulfaqariden sind Nachkommen Sardar Zulfaqar Khan-e-Afschar ( Befehlshaber der Truppe von Nadir Schah-e-Afschar), die nach dem Tode von Schah von der Khorasan-Region in diese Gegend umgesiedelt und in Zandschan und auf dem historischem Dorf Qaltuq, das der Zandschan-Region angehört hat, angesiedelt hatten.

Architektur: dieses Gebäude wurde in zwei Etagen und im europäischen Stil gebaut. Innendekoration besteht aus Kacheln mit dem Lotus-Muster, Knoten und geometrischen  Muster.

Dieses Bauwerk steht unter der Nummer 1852 in der Liste der nationalen Denkmäler.

Museumsgegenstände:

prähistorische Abteilung:

· Kupferinstrumente, Siegel und Siegelabdruck, welcher in Soha-Tschay-Tappeh, einem Bezirk in der Region Idschrud entdeckt wurde und auf dem 4. Jahrtausend vor Christus zurückgeht.

· gemusterte Tongeschirre aus dem 5. Jahrtausend vor Christus, welche aus dem Hügel Nur-Sultan entdeckt wurden.

· Vielerlei Tongeschirre, Knochenwerkzeuge, Steinmurmeln und kleine Statuen aus Ton, welche aus dem Hügel Khalese von Khorramdareh ausgegraben wurden und auf dem 6. Jahrtausend vor Christus zurückgehen.    

 Historische Abteilung

· Salzmänner und mit ihnen entdeckte Gegenstände ( aus achämenidischer und sassanidischer Zeit).

· vielerlei graufarbene Tongeschirre aus  Eisenzeit ( aus dem 1. und  2. Jahrtausend vor Christus )

· Tongeschirren, welche in Ghare-Poshtlu, Dosaran,auf dem Soha-Dorf, auf dem Sarah-dschi-Friedhof von Zandschan entdeckt wurden und auf Eisenzeit ( das 1. Jahtausend vor Christus) zurückgehen.

· Münzen aus achämenidischer und sassanidischer Zeit

 

Islamische Abteilung

· Die entdeckte Gegenstände aus der Gonbad-e-Sultanieh ( Sultanieh-Kuppel) u. a. mit Gold gemusterter Kacheln, Tonkrug, Tintenfaß, Talg-Brenner usw. ( von  Ilkhaniden- bis Safawiden-Zeit)

· Gegenstände aus Glas oder Ton ( aus dem 4. und 5. Jahrhundert nach dem Mondkalender)

· glasierte, gehenkelte und mit Inschriften versehener Geschirre ( aus dem 5. und 6. Jahrhundert nach dem Mondkalender )

· Tonschüssel, glasierte Tonkrug

· Manuskripte im Bereich der Religion, Astronomie und Literatur

· Dokumente aus Zand-zeit, welche sich um Zulfaqar-Khan handeln.

· Waffen aus Kadscharen-Zeit

· Münzen aus islamischer Zeit

تنگ برنجی

دوره سلجوقی

موزه ذوالفقاری زنجان

https://www.instagram.com/everydayzanjan

تصاویری نایاب از مومیایی "مردان نمکی" ایران

Seltene Bilder der Mumie „Salz Männer“ Iran - Zanjan

دکتر روهلی به همراه همکاران ایرانی در حال بررسی نتیجه آزمایشات بر روی مومیایی.

طناب رنگی کشف شده که در معدن که استفاده به هم گره زده می‌شد و در کار معدن نمک کاربردهای مختلفی داشته است.

دکتر فرانک روهلی کارشناس رادیولوژی و محقق مومیایی از دانشگاه زوریخ سوئیس در حال نمونه‌برداری از مومیایی برای شناسایی ژن و نژاد مومیایی شماره چهار.

امیر و حسین احمدی، کارگران ایرانی همکار گروه تحقیقاتی که با کار بدنی سخت در حال کار در معدن دوزلاخ چهرآباد هستند (سال ۱۳۹۰).

پای راست مومیایی شما شماره پنج مربوط به دوران هخامنشی

هانس یورگ لاوفر از دانشگاه بوخوم در حال تصویربرداری از قطعات بافت شده در چهرآباد

محققین در حال عکس‌برداری از مومیایی شماره چهار

پروفسور توماس شتولنر، باستان شناس و پژوهشگر که سرپرستی تیم تحقیقات معادن نمک را بر عهده دارد

دانشجوبان دانشگاه شهر بوخوم در حال بسته بندی مواد و قطعات زیادی که در معدن دوزلاخ چهرآباد کشف شده است

دست مومیایی مرد نمکی شماره چهار که در سال ۱۳۸۴ توسط باستان‌شناسان ایرانی هنگام کاوش‌های اضطراری پیدا شد. شکل سالم ناخن‌ها نشان دهنده این است که به احتمال زیاد کارگران در حین کار از پوششی برای محافطت از دست‌ها استفاده می‌کردند

باستان‌شناس ایرانی، ایمان مصطفی‌پور، در کوهپایه معدن دوزلاخ در حال بررسی بازمانده شهرک اطراف معدن است

خر مهره‌هایی که همراه یکی از مردان نمکی پیدا شدند. مردم باستان اعتقاد داشتند که رنگ آبی انسان را از گزند "چشم زخم" و خطر حیوانات دور نگه می‌دارد

اعضای گروه کاوش‌گرانی که در سال ۲۰۱۷ میلادی در جستجوی مومیایی‌ها با یکدیگر همکاری زیادی داشتند. بولدوزری که در کار گروه از آن استفاده می‌شد نیز در این تصویر دیده می‌شود

کاتیا کوژینسکی از گروه تحقیقی دانشگاه بوخوم در حال مستند کردن معدن نمک

ابوالفضل عالی و فرانک روهلی به همراه سایر همکاران ایرانی در کلینیکی در تهران در حال آزمایش بر روی مومیایی شماره چهار. این مومیایی سالم‌ترین و کامل‌ترین نمونه کشف شده بین هشت مومیایی چهرآباد به‌شمار‌می‌رود

http://www.dw.com/fa-ir

his famous edifice is located in Baba Jamal Choqoie Zanjan. It was constructed by two brothers named Mashad Akbar (an architect of those times) and Mashadi Esmail, (a mason). This construction can be divided into two parts. The first can be said to be the 'care-taker' and management, and then the wash room area. The former relates to the court yard and residential quarters, which encompasses two chambers along with an entrance. The latter portion is the wash room area, that again can be categorized into different sections-such as the water reservoir the ceiling of which is beautifully architectured.
Another section is the main or original wash room, constructed from slabs of stone and mortar. Internally this building boast of unique architectural techniques. It can be noted that clothes can be washed here in four phases - beginning at the end of the water canal and ending on the other side. Beside foot baths can be observed, as well as a sewage system which had been planned under the foot baths, hence delivering the sewage water to the sewage system of the city. At present this public wash-house and historical relic has been renovated into a museum, which is on record in Iran.

عکس از نفیسه سادات موسوی